Al jaren worstel ik met het begrip 'organisatie'. Ik denk dat het gebaseerd is op basis van het begrip organisme dat het in zich heeft organisch te zijn: zich als een organisme gedraagt en zich voortdurend aanpast aan de omstandigheden. Echter in de werkelijkheid zie ik organisaties die meer lijken op instituten. Organisaties die alles vastzetten, in systemen en protocollen en maar op één manier kunnen reageren op de ontwikkelingen elders, te weten aanpassen door reorganiseren. Ik denk steeds meer dat het woord reorganiseren niet kan bestaan: het is organiseren!
Bovenstaande video laat zien dat mensen soms vastzitten in de regels en structuren van het systeem en daardoor zelf niet meer nadenken.
"Deze week ben ik erg aan het denken over het
begrip 'adaptieve organisatie'. Bestaat dat wel?"
Door de exponentiële snelheid aan ontwikkelingen komen we steeds meer tot de conclusie dat de statische organisaties moeite hebben zich aan te passen aan die snelheid en achter raken op de werkelijkheid. Alom probeert men grip te krijgen en de organisatie zo in te richten dat men op tijd toegerust is om zich te kunnen verhouden tot die werkelijkheid. Het nieuwste begrip daarin is 'de adaptieve organisatie'.
Charles Darwin stelde in de 19de eeuw al dat niet de sterkste van een soort overleeft, ook niet de intelligentste. Wel degene die zich het beste aan verandering kan aanpassen.Deze week ben ik erg aan het denken over het begrip 'adaptieve organisatie'. Bestaat dat wel? Is het kenmerk van een organisme, en dat is een organisatie of zou dat moeten zijn, nu juist dat het adaptief is? Kortom is er sprake van een pleonasme?